Τα ίδια και χειρότερα

Γεγονότα 1999-2000

Πέρασαν 12 μήνες από την πρώτη έκδοση του βιβλίου και τα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την περίοδο επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τα όσα υποστηρίχθηκαν σ' αυτό.

Έτσι κρίθηκε σημαντικό να προστεθεί αυτό το κεφάλαιο προκειμένου να παρουσιαστούν τα κυριότερα γεγονότα της περιόδου από την έκδοση μέχρι σήμερα.

Θα αρχίσουμε από το τραγικότερο κατά τη γνώμη μας.

Στην Ιταλία αυτοκτόνησε ένας άνεργος όταν διάβασε στις εφημερίδες το ποσόν που διατέθηκε για τη μεταγραφή του ποδοσφαιριστή Κρίστιαν Βιέρι.

Ένας άνθρωπος δεν αντέχει τα όσα συμβαίνουν γύρο του, αρνείται να αποδεχτεί αυτή τη πραγματικότητα και βάζει τέλος στη ζωή του. Το δραματικό αυτό διάβημα πέρασε στα δελτία ειδήσεων μόνο μια ημέρα. Ύστερα αποσιωπήθηκε ώστε να ξεχαστεί όσο το δυνατό γρηγορότερα.

Για μια ακόμη φορά οι προκλητικές οικονομικές δοσοληψίες στο χώρο του Αθλητισμού αναστατώνουν και διαταράσσουν την ηρεμία κι αυτό δεν εξυπηρετεί καθόλου όλους εκείνους που κερδίζουν από τη φιέστα αλλά ούτε και το σύστημα.

Το μήνυμα του αυτόχειρα έπρεπε να διαγραφεί από τις μνήμες μας.

Αυτό το μήνυμα που λεει πως δεν είναι δυνατόν η ετήσια αμοιβή κάποιου να ξεπερνά τις αμοιβές εκατό χρόνων του μέσου εργαζόμενου, ιδιαίτερα όταν ο μέσος εργαζόμενος δεν είναι καθόλου εύκολο να εξασφαλίσει ούτε αυτές τις πενιχρές αμοιβές λόγω ανεργίας, έπρεπε να ξεχαστεί.

Η πράξη του αυτόχειρα ανατάραξε τα ήρεμα νερά της καθημερινής, ελέω τηλεόρασης και όχι μόνο, αποχαύνωσης και προειδοποίησε για το κίνδυνο της κοινωνικής αποσταθεροποίησης που ελλοχεύει.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός αυτής της περιόδου ήταν ο αιφνίδιος θάνατος δεκαοκτάχρονου πυγμάχου πάνω στο ρινγκ.

Το γεγονός συνέβη σε διεθνή συνάντηση στη Πάτρα.

Ο νεαρός κατά τη διάρκεια του αγώνα κατέρρευσε και μετεφέρθη στο Νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Η αιτία θανάτου που επίσημα ανακοινώθηκε ήταν παθολογικά αίτια όμως αυτό δεν σημαίνει πως η αφορμή για την εκδήλωση των μοιραίων συμπτωμάτων δεν είχε σχέση με τα κτυπήματα που δέχτηκε κατά τον αγώνα ή με την φαρμακευτική αγωγή (διάβαζε βιταμίνες) που λάμβανε κατά την προετοιμασία.

Δυστυχώς ένα νέο παιδί χάθηκε, αυτή είναι η ουσία και ένα σημαντικό μέρος ευθύνης ασφαλώς καταλογίζεται στον Πρωταθλητισμό.

Ένα ακόμη νεαρό άτομο, ποδοσφαιριστής ερασιτεχνικής ομάδας στη Κρήτη έχασε τη ζωή του μέσα στο γήπεδο από παθολογικά αίτια όπως ανακοινώθηκε, ενώ αρκετές ακόμη περιπτώσεις αναφέρθηκαν για ποδοσφαιριστές που γλίτωσαν κυριολεκτικά τη ζωή τους στο παρά πέντε όταν βρέθηκαν με «γυρισμένη» γλώσσα ύστερα από κάποια σύγκρουση με αντίπαλο.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Χάρης Σελής του Ερμή Κυβερίου που ήταν τυχερός στις 4 Φεβρουαρίου 2000 καθώς ανάμεσα στους φιλάθλους υπήρχε κάποιος ιδιώτης γιατρός που πρόλαβε να του δώσει τις απαραίτητες βοήθειες όταν του γύρισε η γλώσσα.

Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο που πρέπει να συμπληρωθεί είναι εκείνο των αναβολικών.

Όπως έχουμε αναφέρει ανάμεσα στις παρενέργειες, ιδιαίτερα της τεστοστερόνης, είναι η ανδρογενής αλωπεκία, κοινώς φαλάκρα.

Παρατηρώντας προσεκτικά βλέπουμε πως ο αριθμός των φαλακρών αθλητών αυξάνεται ραγδαία. Μάλιστα τελευταία το ξύρισμα του κεφαλιού έχει γίνει μόδα κι έτσι η φαλάκρα στα άτομα μικρής ηλικίας «καλύπτεται».

Θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς να θεωρηθεί υπερβολικό πως αυτή η μόδα ουσιαστικά ήρθε για να «κρύψει» αυτό που όλοι πια θεωρούν δεδομένο. Τη χρήση δηλαδή των αναβολικών.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε κάτι ακόμη.

Ακούμε συχνά πως κάποιος αθλητής βρίσκεται στην αρχή της προετοιμασίας του και συνεπώς δεν επιτυγχάνει μεγάλες επιδόσεις. Κανείς όμως ποτέ δεν μας εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Τι είναι δηλαδή αυτό που βελτιώνει τις επιδόσεις στο τέλος της προετοιμασίας. Μήπως το μυϊκό σύστημα του αθλητή αυξάνει τις αποδόσεις του μέσα σε ένα ή δυο μήνες κατά 20% ή και κατά 30% μόνο και μόνο επειδή εντατικοποιείται η προπόνηση;

Ένα ακόμη θλιβερό γεγονός προστέθηκε τον Ιούλιο 2000. Ο Αμερικάνος επαγγελματίας μπασκετμπολίστας Μακ Ρέι πέθανε από ανακοπή καρδιάς στα 29 χρόνια του.

Είναι απίθανο ένας επαγγελματίας αθλητής που είχε περάσει εκατοντάδες φορές από ιατρικό έλεγχο να είχε χρόνιο πρόβλημα με τη καρδιά του και αυτό να μην είχε ποτέ διαπιστωθεί.

Η πιθανότητα το πρόβλημα να προέκυψε από τη χρήση φαρμάκων είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Δυστυχώς ένας ακόμη νέος άνθρωπος χάθηκε στο βωμό του πρωταθλητισμού.

Ας έρθουμε όμως και στο κεφάλαιο αθλητής-πρότυπο.

Τι να πει κανείς βλέποντας τον πάλαι ποτέ σούπερ σταρ των γηπέδων Ντιέγκο Μαραντόνα να σέρνεται από κλινική σε κλινική για να αποτοξινωθεί από τη κοκαΐνη;

Τι να πει κανείς για μπασκετμπολίστα του κραταιού Ολυμπιακού που τιμωρήθηκε και αποκλείστηκε από τους αγώνες επειδή είχε κάνει χρήση ινδικής κάνναβης;

Ακόμη, τι να πει κανείς για τη μυστήρια υπόθεση του αρσιβαρίστα Πηλίδη που φέρεται ως καταζητούμενος για φόνο από τις αρχές της Γεωργίας;

Εδώ βέβαια υπάρχει σοβαρό θέμα με την Ελληνοποίηση του ανθρώπου αυτού. Οι αρχές της Γεωργίας υποστηρίζουν πως το άτομο αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα κι ότι πρόκειται για επικίνδυνο άτομο που επέλεξε την Ελληνοποίηση για να ξεφύγει από τις αστυνομικές αρχές που τον καταδίωκαν.

Είναι φανερό πως αν αληθεύουν αυτά οι Ελληνικές αρχές θα μπορούσαν να κατηγορηθούν ότι διέπραξαν το αδίκημα της υπόθαλψης και διευκόλυνσης εγκληματία.

Καθώς αναφερθήκαμε στην άρση βαρών αξίζει να δούμε κάτι ακόμη. Οι βλάβες που υφίστανται οι αθλητές αυτού του αθλήματος είναι σοβαρές και δεν είχαν αναφερθεί στο σχετικό κεφάλαιο.

Είναι προφανές ότι η σπονδυλική στήλη του ανθρώπου έχει σχεδιαστεί από τη φύση για τις ανάγκες της σωματικής του διάπλασης. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αντεπεξέρχεται ικανοποιητικά σε φορτία ανάλογα του σωματικού βάρους ενός φυσιολογικού ατόμου. Είναι προφανές ότι όταν η σπονδυλική στήλη καλείται να υποστηρίξει το τετραπλάσιο ή το πενταπλάσιο αυτού του βάρους έστω και για μικρό χρονικό διάστημα υφίσταται εξαιρετική καταπόνηση. Αυτή η καταπόνηση οδηγεί με ασφάλεια σε κακώσεις που θα δώσουν συμπτωματολογία ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα και συνεπώς σκελετικές βλάβες στους πρώην πρωταθλητές του αθλήματος.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο θεωρώντας το θέμα προφανές, θα παραμείνουμε όμως στο χώρο της άρσης βαρών για κάποιο άλλο ζήτημα που δεν αποτελεί αποκλειστικό φαινόμενο του χώρου, αλλά ειδικά εκεί ευδοκιμεί.

Το θέμα της «Ελληνικής» γλώσσας που ομιλούν οι αθλητές μας.

Είναι πλέον αστείο να τρέχουν τα τηλεοπτικά μικρόφωνα για συνεντεύξεις και οι «Έλληνες» πρωταθλητές να μη μπορούν να αρθρώσουν ούτε μια σωστή φράση στα Ελληνικά.

Ίσως θα πρέπει οι ομοσπονδίες να επιβάλλουν στο πρόγραμμα προπόνησης και κάποιες ώρες υποχρεωτικής διδασκαλίας της γλώσσας.

Αυτά τα «ντεν ξερει τι να πω, εγκο τέλει πρώτο» και τα «πάμε όλα παιντιά κερντίσει φέρει μετάλλια» πρέπει κάποτε να τελειώσουν.

Δεν είναι πια αστείο, είναι ντροπή.

Τους αλλάξαμε την υπηκοότητα, τους αλλάξαμε το όνομα, τους αλλάξαμε το λουκ, τους αλλάξαμε και το χτένισμα. Ας τους μάθουμε και πέντε λέξεις Ελληνικά.

Ίσως αυτό είναι και το μόνο που στο τέλος θα τους μείνει.

Ένα άλλο γεγονός που αξίζει να αναφερθεί είναι η ταχυδρομική αποστολή μιας σφαίρας σε παράγοντα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για απειλή κατά της ζωής του παράγοντα με το κλασσικό μαφιόζικο τρόπο που χρησιμοποιεί ο υπόκοσμος της νύχτας.

Το ποια συμφέροντα διακυβεύονταν και το τι ακριβώς έπρεπε να κάνει ο απειλούμενος παράγοντας για να αποφύγει τις περιπέτειες δεν έγιναν γνωστά.

Το γεγονός όμως από μόνο του λεει πολλά και χαρακτηρίζει το παρασκήνιο της διεξαγωγής των αγώνων.

Στο κεφάλαιο «Ποδοσφαιροποίηση» έγραφα για τη χρήση φράσεων των γηπέδων στην καθημερινή μας ζωή.

Οι βουλευτικές εκλογές του 2000 επιβεβαίωσαν πανηγυρικά την άποψη.

Το πόσες τέτοιες φράσεις ακούστηκαν δεν λέγεται.

Το πόσοι τις είπαν επίσης δεν μπορεί να υπολογιστεί.

Έχω την αίσθηση πως δεν υπήρξε πολιτικός και δημοσιογράφος που να μην χρησιμοποίησε τουλάχιστον μια φορά τη λέξη «ντέρμπι».

Τιμής ένεκεν θα αναφέρω μόνο μια φράση που ακούστηκε από τις τηλεοράσεις στις 7 Φεβρουαρίου 2000 από τον τέως Υφυπουργό Αθλητισμού και δημοσιογράφο κ. Γιώργο Λιάνη που νομίζω πως τα λεει όλα.

«Το ντέρμπι της 9^ης Απριλίου θα το κερδίσει όποιος έχει καλύτερο προπονητή, καλύτερη ψυχολογία, καλύτερη παράδοση και καλύτερο πάγκο».

Όχι η δήλωση δεν αφορά ποδοσφαιρικό αγώνα. Αφορά εκλογές για την ανάδειξη Εθνικού κοινοβουλίου.

Η διπλή ιδιότητα του δημοσιογράφου και του βουλευτή που έχει ο κ. Λιάνης τον καθιστά χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Κάτι άλλο που είχε αναφερθεί ήταν η εκλογή αθλητών σε δημόσια αξιώματα.

Είχαμε αναφερθεί στις δημοτικές εκλογές και στις εκλογικές επιτυχίες των αθλητών σ’ αυτές.

Σήμερα αξίζει το κόπο να αναφερθούμε στις ακόμη μεγαλύτερες εκλογικές επιτυχίες που τους άνοιξαν τις πόρτες της Εθνικής Αντιπροσωπείας.

Είδαμε λοιπόν, στα ψηφοδέλτια των μεγάλων κομμάτων αθλητές (μαζί με άλλους προβεβλημένους από την τηλεόραση συμπολίτες μας) να περνούν θριαμβευτικά το κατώφλι της Βουλής ως εκπρόσωποι του λαού.

Δεν θέλω να σχολιάσω τη λαϊκή βούληση. Κατά το δοκούν είναι σεβαστή, και εν πάση περιπτώσει, καθένας μπορεί να χτυπά το κεφάλι του σε όποιο τοίχο του αρέσει, αλλά τέλος πάντων μια αναθεωρητική βουλή όπως είναι αυτή που εκλέχτηκε έχει ανάγκη από νομομαθείς και ανθρώπους των γραμμάτων.

Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ποιο από τα προς αναθεώρηση άρθρα του Συντάγματος σχετίζεται με τις μπασκετικές «τάπες» του κυρίου Φασούλα ή τα ακόντια της κυρίας Σακκοράφα.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως και που οι συμπαθείς αθλητές-βουλευτές θα συμβάλλουν τόσο πολύ ώστε οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να τους εκλέξουν και μάλιστα με τέτοια συγκλονιστικά ποσοστά.

Στο κεφάλαιο της ιδιοκτησίας των αθλητικών ομάδων είχαμε εξελίξεις.

Μέχρι πριν λίγο είχαμε γνωστούς και οικονομικά ισχυρούς ιδιοκτήτες μόνο σε δυο ομάδες. Τον Ολυμπιακό και το Παναθηναϊκό. Μέσα σε αυτό το χρόνο όμως άλλαξαν πολλά.

Ο κ. Μπατατούδης, ιδιοκτήτης τηλεοπτικού καναλιού, με δραστηριότητα στις κατασκευές και τα δημόσια έργα και με δυο εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, αγόρασε τον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Κοντομηνάς της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ασφαλιστικής INTERAMERIKAN, αγόρασε τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης

Ο κ.  Μυτηληναίος  των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ΜΕΤΚΑ και ΜΥΤΗΛΗΝΑΙΟΣ, με επιδιώξεις εισόδου στην κρατική ΕΛΒΟ και συνεργάτης του κ. Κόκκαλη του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και των INTRAKOM, INTRALOT, INTRASOFT, ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ κλπ., αγόρασε τον ΗΡΑΚΛΗ Θεσσαλονίκης.

Έτσι βλέπουμε το μεγάλο κεφάλαιο της Ελλάδας να «μπαίνει» δυναμικά στο χώρο.

Το γιατί το κάνει θα φανεί στο μέλλον.

Άφησα για το τέλος τα οικονομικά.

Το μεγάλο πάρτι για τα έργα της Ολυμπιάδας 2004 άρχισε.

Επιτροπές, παραεπιτροπές, σύμβουλοι, πρόεδροι, συντονιστές, ειδικοί και πολλοί άλλοι παλεύουν να μοιράσουν το ανυπολόγιστο μέχρι σήμερα «πακέτο» των κάποιων τρις που θα κοστίσουν τα έργα.

Οι καταγγελίες για σκόπιμες καθυστερήσεις που θα οδηγήσουν σε αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς έρχονται η μια μετά την άλλη από επίσημα χείλη.

Αναθέσεις χωρίς διαγωνισμούς σημαίνει μεγαλύτερο κόστος για το κράτος, δηλαδή υπερχρέωση του Δημόσιου Ταμείου. Αυτό σημαίνει λιγότερα έργα για το πολίτη και μεγαλύτερες φορολογίες.

Παράλληλα σημαίνει μεγαλύτερα κέρδη για εκείνους που θα αναλάβουν τα έργα και ενδεχόμενα, λέω ενδεχόμενα, κάποια δώρα σ’ εκείνους που θα τα δώσουν.

Ακόμη σημαίνει συνοπτικές διαδικασίες για προσφυγές και ζητήματα που έχουν σχέση με τη προστασία του περιβάλλοντος.

Τέλος σημαίνει ότι πολύ χρήμα θα πάει στα Ολυμπιακά έργα, δηλαδή στην Αθήνα με αποτέλεσμα να γίνουν περικοπές στις δαπάνες για έργα στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Μια και μιλάμε όμως για τα χρήματα που ξοδεύονται για την Ολυμπιάδα πρέπει να σημειώσουμε και κάτι ακόμη.

Το τελευταίο καιρό εμφανίστηκαν και χρηματοδοτούνται δεκάδες ομοσπονδίες και σωματεία αθλημάτων εντελώς αγνώστων στη χώρα μας που όμως περιλαμβάνονται στα Ολυμπιακά.

Δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί ακριβώς το ποσό που καταλήγει σ’ αυτές τις ομοσπονδίες και τα σωματεία πάντως είναι βέβαιο ότι δεν είναι διόλου ευτελές.

Τώρα τι ακριβώς έργο παράγεται και ποια σκοπιμότητα καλύπτεται είναι ένα μεγάλο θέμα.

Το τι θα γίνει στην Αθήνα το 2004, αν είμαστε καλά, θα το δούμε.

Το τι θα πάθει η Αθήνα μέχρι το 2004 επίσης θα το δούμε, αν είμαστε καλά.

Το αν θα πετύχουμε να οργανώσουμε την Ολυμπιάδα ή όχι, λίγο πρέπει να μας ενδιαφέρει.

Το πόσο θα μας κοστίσει, και όχι μόνο σε χρήμα, αυτό είναι που πρέπει να μας απασχολεί.

Θα πρέπει να αναφερθούμε και σε κάτι θετικό.

Γράφαμε πως θα πρέπει να ξανακάνουμε αγώνες χωρίς χρονόμετρα και με έπαθλο ένα δάφνινο στεφάνι.

Σαν να το άκουσαν.

Το Υπουργείο Πολιτισμού αναβίωσε το 2000 για πρώτη φορά τα «Νέμεα», αγώνες που ανήκαν στους κλασσικούς της αρχαίας Ελλάδας όπως και οι Ολυμπιακοί.

Έτσι είδαμε ανθρώπους όλων των ηλικιών, από 40 χώρες, να τρέχουν ξυπόλητοι και φορώντας χλαμύδες σε στίβους διαφορετικούς απ’ αυτούς που ξέρουμε στα σύγχρονα στάδια.

Ασφαλώς αυτοί οι αγώνες δεν ήρθαν να υποκαταστήσουν τις σύγχρονες φιέστες.

Θα ήταν λογικό να σκεφτεί κανείς πως ήταν απλά ένα φολκλόρ που θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμη και αποπροσανατολιστικά.

Ενδεχόμενα να είναι έτσι. Ασφαλώς το κατεστημένο δε σκοπεύει να αλλάξει το τοπίο.

Παρ’ όλα αυτά αυτούς τους αγώνες τους χαρήκαμε.

Έστω κι αν πρέπει να λειτουργήσουμε αφελώς για να το πετύχουμε, αισθανθήκαμε πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή μιας άλλης στάσης απέναντι στο ζήτημα Αθλητισμός.

Ίσως αν τέτοιες προσπάθειες γίνονταν υπό άλλες συνθήκες κι από άλλους φορείς να μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ελπιδοφόρα βάση.

Κλείνοντας θα αναφερθούμε στις νέες δραστηριότητες του ΟΠΑΠ.

Το νέο παιχνίδι ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ αποτελεί μια ιδιαίτερη εξέλιξη για τον Οργανισμό.

Δεν είναι όπως τα άλλα παιχνίδια.

Κατ’ αρχήν παίζεται διαρκώς. Όποτε θέλετε, μέρα και νύχτα μπορείτε να κυνηγήσετε τη τύχη σας.

Ύστερα, είναι το αγαπημένο παιχνίδι των μπούκηδων της Αγγλίας που μέχρι πριν λίγο καιρό μετά βδελυγμίας εξοβελίζαμε στο πυρ το εξώτερον ως επικίνδυνο και απρόβλεπτο τζόγο.

Και τέλος αυτό το παιχνίδι δεν το οργανώνει ο ίδιος ο ΟΠΑΠ όπως όλα τα υπόλοιπα.

Ο ΟΠΑΠ εισπράττει «γκανιότα» από τα έσοδα. Το παιχνίδι το οργανώνει και συνεπώς απολαμβάνει κέρδη και ζημίες ιδιωτική εταιρεία.

Η εταιρεία ονομάζεται ΣΤΟΙΧΗΜΑ κι ανήκει στο γνωστό επιχειρηματία κύριο Κόκαλη.

Τα περί βίας ουκ ολίγα.

Δυο Βρετανοί φίλαθλοι νεκροί στην Τουρκία τις παραμονές αγώνα για το Τσάμπιονς Ληγκ, της Ληντς με τη Γαλατασεράι.

Επεισόδια χωρίς προηγούμενο με μαχαιρώματα και συγκρούσεις στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βέλγιο και την Ολλανδία που οδήγησαν σε χιλιάδες απελάσεις εξαγριωμένων «φιλάθλων».

Βίαιες συμπεριφορές παικτών, Πορτογάλων και όχι μόνο, κατά των διαιτητών, άλλοτε αδικαιολόγητα και άλλοτε δικαιολογημένα καθώς ήταν φανερό ότι για λόγους οικονομικούς όλοι προσπαθούσαν να «στήσουν» τελικό ανάμεσα στις εμπορικές Γαλλία και Ολλανδία ξεπαστρεύοντας τους υπόλοιπους με το γάντι.

Ένα ακόμη αξιοσημείωτο γεγονός είναι τα επεισόδια που έγιναν τον Ιούλιο 2000 σε γήπεδο της Αφρικής όπου έχασαν τη ζωή τους 12 άτομα στις εξέδρες.

Άγρια πράγματα, που πέρασαν και στην Αφρικανική ήπειρο.

Και ολίγα περί φιλάθλου πνεύματος.

Στις 4 Ιουνίου 2000 σε γήπεδο των Σερρών και σε αγώνα ποδοσφαίρου Α’ Ερασιτεχνικής κατηγορίας, ένα σφύριγμα του διαιτητή εξόργισε την εξέδρα.

Οι φίλαθλοι μπήκαν στο γήπεδο, κυνήγησαν, έπιασαν και ξυλοκόπησαν άγρια το διαιτητή υπό «το αμείλικτο βλέμμα» του τηλεοπτικού φακού, ο οποίος μετέφερε το γεγονός στα κεντρικά δελτία ειδήσεων για να το δει και να το θαυμάσει όλη η Ελλάδα.

Μετά τον αγώνα ο διαιτητής μεταφέρθηκε με περιπολικό της Αστυνομίας στο πλησιέστερο Κέντρο Υγείας.

Με τις υγείες μας.

Για το τέλος άφησα κάτι καινούργιο.

Η προσπάθεια της Ελληνοτουρκικής προσέγγισης το τελευταίο καιρό γίνεται και μέσω Αθλητισμού.

Για πρώτη φορά Τούρκοι αθλητές θα αγωνίζονται σε Ελληνικές ομάδες.

Δεν λέω πως είναι μεμπτό. Κάθε άλλο μάλιστα.

Το σημειώνω για να φανεί η τεράστια δυνατότητα που διαθέτει το αθλητικό φαινόμενο και το μέγεθος της επίδρασής του στους πολίτες.

Τα θετικά συναισθήματα για τους παίκτες της «ομάδας μας», θα επεκταθούν και στο σύνολο των συμπατριωτών του παίκτη.

Έτσι πράγματα που έπρεπε να λυθούν με βάση τη λογική και το κοινό συμφέρον, λύνονται συναισθηματικά. Αυτό δυστυχώς σημαίνει πως μια άτυχη συγκυρία θα μπορούσε να ανατρέψει το σκηνικό συναισθηματικά, όπως ακριβώς προέκυψε και χωρίς λογική, πράγμα που προοιωνίζει αστάθεια ή τουλάχιστον επισφαλή ισορροπία.

Οι σχέσεις με τους γείτονες θα έπρεπε να βασίζονται σε στέρεες βάσεις και όχι σε μεταγραφές αθλητών.

Πίσω στα Περιεχόμενα

Copyright 1999-2010 Θοδωρής Καστρινός

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την παράκληση-προϋπόθεση να αναφέρεται η πηγή