ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Φύλλο Σαββάτου 28/08/2004

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

«Κάτω τα χέρια από τον Κεντέρη, τη Θάνου και τον Τζέκο»

Με αφορμή την υπόθεση Τζέκου με τους Κεντέρη-Θάνου αλλά και το θέμα ντόπινγκ γενικότερα, ο αναγνώστης Θ. Καστρινός, συγγραφέας-οδοντίατρος, έστειλε στην «Ε» επιστολή στην οποία επισημαίνει:
«"Το 75% των αθλητών στίβου της Βρετανίας που πάνε στην Ατλάντα κάνει χρήση αναβολικών. Η περίοδος των 8 εβδομάδων, την οποία 'καλύπτει' ο έλεγχος ντόπινγκ, δεν φοβίζει πια κανέναν". Τα παραπάνω είναι λόγια του κ. Μάικλ Τέρνερ, γιατρού της βρετανικής αποστολής σε τρεις Ολυμπιάδες, και ακούστηκαν τον Ιούνιο του 1996 από το BBC. ("Η μάστιγα με τα χίλια πρόσωπα", "Κ.Ε." στις 27.9.98.)
Οταν το 75% (των αθλητών της Βρετανίας), κατά τον Μ. Τέρνερ, κάνει χρήση αναβολικών και αποκτά υπεράνθρωπες δυνατότητες, αυξάνει δηλαδή μέχρι και 30% τα επίπεδά του, θα πρέπει λογικά να κερδίσει εύκολα όλα τα μετάλλια. Κι όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Τι να υποθέσουμε;
Αφού είναι αδύνατον με ανθρώπινες επιδόσεις να ξεπεραστούν τα υπεράνθρωπα επίπεδα των "ντοπαρισμένων", το μόνο που απομένει είναι να υποθέσουμε ότι και εκείνοι που τους ξεπέρασαν θα πρέπει να ήταν επίσης "ντοπαρισμένοι".
Τα παραπάνω είναι γραμμένα στο βιβλίο μου "Ο αθλητισμός ως δημόσιος κίνδυνος" -εκδόσεις Παπαζήση- το οποίο εκδόθηκε το 1999.
Χιλιάδες παρόμοιες αναφορές και καταγγελίες έχουν γραφτεί σε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες. Μόνο οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό δεν τα άκουσαν και δεν τα διάβασαν ποτέ!
Φτάνει πια η κοροϊδία.
Αρκετά με την παραπληροφόρηση, την κουτοπονηριά και τη συγκάλυψη.
Οι επιδόσεις με τις ανθρώπινες δυνατότητες εξαντλήθηκαν τη δεκαετία του '70.
Αν θέλουμε νίκες σε μεγάλες "αθλητικές" διοργανώσεις πρέπει να το παραδεχτούμε και να το πούμε ανοιχτά.
Χρειαζόμαστε τους Τζέκους και τις φαρμακοβιομηχανίες που αντιπροσωπεύουν.
Με εξαίρεση τα αυστηρά τεχνικά αθλήματα, σε όλα τα άλλα υπάρχουν φάρμακα.
Ιδιαίτερα σε εκείνα που απαιτείται μεγάλη μυϊκή δράση, τα φάρμακα είναι κανόνας.
Το ξέρουν όλοι, το ανέχονται όλοι.
Το θέμα δεν είναι αν γίνεται χρήση, αλλά αν η χρήση καταγράφεται και εντοπίζεται.
Τα πρόσθετα ενισχυτικά διατροφής δεν είναι αθώα, απλά είναι απενοχοποιημένα.
Ενα αλισβερίσι δισεκατομμυρίων παίζεται κάτω από το τραπέζι.
Τα αντίπαλα συμφέροντα των πέντε-δέκα φαρμακοβιομηχανιών που εμπλέκονται είναι η αιτία των αποκαλύψεων.
Εκείνη που "ταΐζει" τον πρωταθλητή πουλάει σε βάρος των άλλων που έρχονται δεύτεροι και τρίτοι. Οταν λοιπόν ένας Τζέκος προσπαθεί να αποφύγει τους ελέγχους ώστε οι δικοί του να συνεχίζουν να "ταΐζονται" δύο ή τρεις ημέρες πλησιέστερα προς την ημέρα διεξαγωγής του αγώνα, οι αντίπαλοι φαρμακοβιομήχανοι θεωρούν ότι αυτό δεν είναι fair play για τα δεδομένα του μαύρου κυκλώματος και κινούν τα νήματα ώστε να τον "καθαρίσουν".
Αυτή είναι η ιστορία. Ούτε οι συνθήκες του "τροχαίου" ούτε ο ύπουλος αγώνας των Αμερικανών αντιπάλων ούτε τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει και δεν πρέπει να μας απασχολεί.
Αν θέλουμε τέτοια μετάλλια, πρέπει να αποδεχτούμε ότι αυτά μόνο έτσι μπορούν να κατακτηθούν. Αν δεν τα θέλουμε, ας βγούμε από αυτό το βόρβορο και ας ασχοληθούμε με άλλα πράγματα.
Τα παιδιά δεν πρόδωσαν κανένα. Έβαλαν, εν γνώσει τους ή όχι, τη ζωή τους σε κίνδυνο και έφεραν διακρίσεις.
Κάποιοι άλλοι πρόδωσαν.
Κάποιοι άλλοι μεγιστοποίησαν το γεγονός και τους αποκάλεσαν εθνικούς ήρωες. Αυτοί δημιούργησαν το κλίμα του ενθουσιασμού και σχεδόν επέβαλαν τα αισθήματα της εθνικής υπερηφάνειας. Αυτοί πρέπει να λογοδοτήσουν γιατί μόνο αυτοί είχαν όφελος από την πρόκληση συναισθημάτων χαράς και αγαλλίασης σε ένα λαό που εξαιτίας τους ζει στην ακριβότερη χώρα της Ευρώπης με τους μικρότερους μισθούς της Ευρώπης.
Ίσως κάποιοι πιστεύουν ότι αυτή η πατρίδα χρειάζεται νέους ήρωες.
Αν είναι έτσι, τότε δεν πρέπει να τους αναζητούν στα γήπεδα και τα στάδια.
Ήρωας είναι ο μεροκαματιάρης που σκοτώνεται στο γιαπί ή στο εργοστάσιο για να ταΐσει την οικογένειά του. Ήρωας είναι ο δάσκαλος που πασχίζει να ξεστραβώσει τα παιδιά μας. Ήρωας είναι ο γιατρός που ψάχνει το καινούργιο φάρμακο για να γιατρέψει την αρρώστια. Ήρωας είναι ο απλός άνθρωπος της δουλειάς, της επιστήμης και της τέχνης. Αυτός είναι "Ο" ήρωας.
Αλλά και οι αθλητικές ηγεσίες πρέπει να σωπάσουν και να ζητήσουν συγγνώμη.
Μήπως δεν γνώριζαν πόσα χρήματα κόστιζαν οι "θεραπείες" και τα πρόσθετα διατροφής που λαμβάνουν οι πρωταθλητές;
Μήπως θέλει πολύ μυαλό για να "ψυλλιαστεί" κάποιος που διαθέτει τη στοιχειώδη νοημοσύνη ότι τέτοια ποσά δεν είναι δυνατόν να αφορούν αθώα σκευάσματα βιταμινών και αμινοξέων;
Ας αφήσουν λοιπόν τις κραυγές διαμαρτυρίας και τις δικαιολογίες. Βολεμένοι ήταν κι αυτοί μέσα στο σύστημα και καλοπερνούσαν.
Για τους χορηγούς δεν υπάρχουν λόγια. Να πουλήσουν θέλουν και χωρίς ρεκόρ δεν γίνεται ντόρος. Γι' αυτούς δεν υπάρχουν επιπτώσεις. Οι αθλητές είναι αναλώσιμοι, ανήκουν στις παράπλευρες απώλειες.
Η ΔΟΕ, αυτή η κομπανία για την οποία κάθε χαρακτηρισμός είναι λίγος, έκανε και κάνει το κορόιδο. Τα οφέλη της προέρχονται από τους χορηγούς και από τις επιδόσεις. Χωρίς αυτά δεν θα είχε τα τεράστια έσοδα και συνεπώς τα τεράστια περιθώρια καλοπέρασης των εξεχόντων μελών της. Αυτοί οι κύριοι δεν δέχονταν μέχρι το 2003 τον έλεγχο ντόπινγκ με εξέταση αίματος, ενώ όλος ο κόσμος βοούσε για τη χρησιμοποίηση ερυθροποιητίνης και αυξητικής ορμόνης που δεν ανιχνεύονται στα ούρα.
Αυτοί δεν θεσμοθετούσαν μέχρι το 2003 τον έλεγχο στις περιόδους εκτός των αγώνων, ενώ γνώριζαν ότι η περίοδος λήψης των ουσιών άρχιζε μήνες πριν από τους αγώνες.
Το γνώριζαν, καθώς όλοι οι φαρμακοβιομήχανοι του κυκλώματος διέθεταν τις οδηγίες χρήσης και τους χρόνους ανίχνευσης των ουσιών. Τα έδιναν και τα δημοσίευαν παντού. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν εκατομμύρια σχετικές σελίδες και πωλητές πρόθυμοι να στείλουν ταχυδρομικά τα σκευάσματα σε κάθε γωνιά της Γης.
Αν κάποιος αναζητήσει σε ένα διαδικτυακό οδηγό τις σελίδες που αφορούν τη λέξη anabolic θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν 1.240.000 σχετικές σελίδες. Οι μισές από αυτές αφορούν σε μαγαζάκια που διαθέτουν απαγορευμένα αναβολικά.
Αντίστοιχα, στη λέξη steroid θα λάβει 1.660.000 σελίδες, ενώ στη λέξη bobybuilding, όπου γίνεται μεγάλο παιχνίδι, θα λάβει 2.440.000 σελίδες.
Ποιος λοιπόν θα τολμήσει να πει πως δεν ήξερε;
Η NIDA (National Institute on Drug Abuse) που είναι τμήμα του National Institute of Health των ΗΠΑ υπολόγιζε ότι τη δεκαετία του '90 ο τζίρος στη μαύρη αγορά των αναβολικών κάθε χρόνο ξεπερνούσε τα 400 εκατ. δολάρια.
"Είναι πολλά τα λεφτά, Αρη", που έλεγε και ο Καλογήρου στον Κούρκουλο στην ταινία για να δικαιολογήσει την επιλογή του να αποπειραθεί να σκοτώσει κάποιον που εκτιμούσε.
Είναι πολλά τα λεφτά.
Είναι μεγάλη η υποκρισία.
Γι' αυτό. Κάτω τα χέρια από τον Κεντέρη, τη Θάνου και τον Τζέκο.
Κάτω τα χέρια κι από αυτούς που θα ακολουθήσουν.
Αυτό που μας χρειάζεται είναι περισυλλογή και ανάληψη της ατομικής μας ευθύνης.
Να ξεχάσουμε και να αποκηρύξουμε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να μην ξαναδώσουμε τη Φλόγα σε αυτούς τους μαφιόζους.
Αν θέλουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, να τους διοργανώσουμε εδώ στην Ολυμπία, μόνο με τα κλασικά αθλήματα, χωρίς μετάλλια για το τραμπολίνο και το μπιτς βόλεϊ.
Κι ακόμη καλύτερα, ας ασχοληθούμε με άλλους αγώνες, αγώνες τέχνης, αγώνες ποίησης, αγώνες μουσικής, αγώνες πολιτισμού. Γιατί εκεί είμαστε πρωταθλητές και μάλιστα χωρίς βοηθήματα. Κι αν δεν μπορούμε να τους ονομάσουμε Ολυμπιακούς δεν πειράζει, ας τους πούμε Παναθηναϊκούς Αγώνες ή όπως αλλιώς προτιμάτε».